Pages

Tuesday, August 6, 2013

Sai Devotee - Important characteristics of Sai devotees from www.saileelas.org

Sai Devotee - Important characteristics of Sai devotees
A devotee is a live personality, who is kept energised with the overflowing electric current from Sadguru. In this context Sad guru may be considered as a powerful generator capable of supplying any amount of current. It may be noted that with the same current a small bulb or a powerful floodlight may be switched on. The source of divine power is the same Sai but the radiance of a devotee depends upon his own capacity to absorb divine current from Sadguru Sai.
By the grace of Lord Sai let us discuss a few important characteristics of his devotees. In the first instance, a devotee normally possesses radiant health and cheerful disposition. He is carefree like a child. Whatever he eats is easily digested and assimilated in the body. Purity of his actions is instrumental in his mental and spiritual upliftment.
Such a devotee is not a timid   or a shy   person, he is extremely   simple and humble but   talks, walks and carries out his routine work with self confidence and a touch of  grandeur. He is proud    of only   one   basic fact that he is also a favourite child of his Sadguru.
In a playful divine mood, he is clapping and dancing during prayer, bhajan, keertan or palkhi processions. It is a strange phenomenon that the same devotee is a serious personality in be course of his office work or business affairs. Others think twice before talking to a devotee. He will take up the matters very seriously to settle scores with the parties, who are lazy and dishonest. Ability, integrity and hard work are his guidelines for achieving success in mundane matters.
The requirements of a devotee are limited. Therefore sometimes   there is a wrong   impression that   he has no ambition in life, that he believes in destiny and does not apply himself for achieving certain goals. He is considered to be a contented person with meager requirements. It is true that a devotee does not banker for wealth. But he believes in Karma Yog and earns wealth. His wealth is not spent only on personal comforts. He spends substantial part of his income for the benefit of less fortunate people around him. It may be noted that blessings from there weaker people are more powerful than the blessings from elderly and prosperous well wishers.
He works relentlessly without hankering for results. It is true that astounding results are achieved in his few endeavours, while large number of attempts are unsuccessful. These unsucc­essful attempts do not discourage him because he realises that the precious lessons of life are learnt through these unsuccessful experiences. Therefore these failures are equally important for him.
A devotee has the courage of conviction. Conviction of speaking the truth, of making commitments carefully, fulfilling the commitments, accepting the responsibility, accepting the mistake and blame and saying No when others hesitate and keep on doing things half-heartedly.
A devotee exercises control on food consumption and sleeping hours. He possesses stamina to work for several hours. He maintains his cool temper even under the provocative circumstances.
A devotee does not expect favours, gifts, etc. He is reluctant to accept them. If he at all accepts them, they are utilised for the benefit of others.
A devotee does not believe in giving doles to the helpless. He believes in strengthening his fellowmen so that they also stand on their own feet. The most noble task in this respect is the uplifting of as many individuals as possible.
A devotee does not believe in self praise, boasting, etc. He avoids publicity because publicity creates several problems and saps out his energy for unproductive work.
Such a devotee does not consider himself superior in the presence of less educated and poor people. He is not status conscious and therefore he can enjoy the company of farmers and factory workers. He does not look small before any impressive personality, high dignitary, etc. and moves about and behaves freely even in the most sophisticated atmosphere.
A devotee does not feel elated when praise is showered on him. At the same time he is not upset when critics attack him.
A devotee has respect for not only his Sadguru and Guru Bandhus but also for other saints and their devotees.
A devotee   sincerely   imbibes   the qualities  of his   Sadguru and through the process of purification he makes his own body a temple of Sai.

సదా సాయి స్మరణతో సర్వం సాధ్యమే!


సదా సాయి స్మరణతో సర్వం సాధ్యమే!
గాలిలేని చోట దీపం ఎంతో నిశ్చలంగా, స్థిరంగా వెలుగుతుంది. దానిని గాలిలో ఉంచగానే వెలుగులోని స్థిరత్వం పోతుంది. చివరికి ఆ గాలి దీపాన్నే ఆర్పేస్తుంది. మనసు కూడా అంతే. ఆది స్వర్గం, నరకం, దేనినైనా సృష్టిస్తుంది. మనసును తదేక ధాన్యంతో స్థిరంగా ఉంచుకోవాలి. లేదంటే కోరికలనే సుడిగాలి దానిని అల్లకల్లోలం చేస్తుంది. మనసు కలత చెందుతుంది. ఆందోళన, ఒత్తిడి కలుగుతాయి. ఫలితంగా చేసే పనులపై ఏకాగ్రత లోపిస్తుంది. అంకిత భావం కరవుతుంది. చివరకు జీవితమే గతి తప్పుతుంది. గాలివాటుకు ఎటుపడితే అటు కొట్టుకుపోయే గాలిపటంలా మారుతుంది.
భగవంతరావు క్షీరసాగర్‌ అలాంటి వాడే. అతని తండ్రి విఠలునికి పరమభక్తుడు. ప్రతి సంవత్సరం నియమం తప్పకుండా పండరిపురం వెళ్లి విఠలుని దర్శనం చేసుకునే వాడు. ఇంటి వద్ద కూడా విఠలునికి నిష్టగా పూజలు చేసేవాడు. అతని మరణాంతరం అతని కొడుకు భగవంతరావు కొన్నాళ్లు తండ్రి మాదిరిగా పూజలు నిర్వహించాడు. తరువాత ప్రాపంచిక విషయాల్లో పడి ఆ విషయాన్ని మరచిపోయాడు. చివరకు తండ్రికి శ్రాద్ధం పెట్టడం కూడా మరచిపోయాడు. తల్లిదండ్రులు పిల్లల్ని కనగలరు కాని వారి బుద్దుల్ని కనలేరు కదా ! అయితే సమయం వచ్చాక సద్గురువు మందలించి సక్రమమైన మార్గంలో పెడతారు.
బాబా అంటనే తప్పులు దిద్దే దేవుడు. ఒకసారి బాబా తన సంకల్పంతో భగవంతరావును షిర్డీకి రప్పించారు. మసీదులో అతనిని అందరి ముందు నిలబెట్టి ఇలా అన్నారు.వీడి తండ్రి నా స్నేహితుడు. విఠోభాకు గొప్ప భక్తుడు. కానీ వీడు తండ్రి మరణాంతరం విఠోభాను, నన్ను పూజించడం మానేశాడు. ఎన్నడూ నైవేద్యం పెట్టి ఎరుగడు. నన్ను విఠలుడిని కూడా మాడ్చాడు. అందుకే వీణ్ణి ఇక్కడికి ఈడ్చుకొచ్చాను. వీడు చేస్తున్నది తప్పని చెప్పి చీవాట్లు పెట్టి తిరిగి పూజలు ప్రారంభించేలా చేస్తానన్నారు బాబా.బాబా ఎందరినో దారిలో పెట్టారు. తప్పొప్పులు చెప్పి చెయ్యిపట్టి నడిపించాడు. పూజ క్రమం తప్పినా, పనులు మానుకుని మసీదును పట్టకునే వేలాడినా ఊరుకునే వారు కాదు. ఎవరి పనులు వారు చేసుకుంటూనే ఇష్టదైవాన్ని స్మరించుకోమని చెబుతుండేవారు. మనసును స్థిరంగా ఉంచుకోవటం, నిర్మలంగా భగవంతుని ధ్యానించడం వల్ల ఏకాగ్రత కుదురుతుందని చెప్పేవారు. పూజ కావచ్చు. మన ఉన్నతికి దోహదం చేసే లక్ష్య సాధన కావచ్చు. మనం ఏ పని చేసినా మనసును ఏకాగ్రం చేసుకుని శ్రద్ధతో చేయాలి. కోరికలు వ్యామోహాలు మనసులో అలజడిని సృష్టిస్తాయి. అవి సుడిగుండం వంటివి. అందులోనుంచి బయటకు రావు.